Astronomiczne lato rozpoczyna się w chwili przesilenia letniego – zazwyczaj 20 lub 21 czerwca. To moment, kiedy Słońce góruje najwyżej nad horyzontem na półkuli północnej i dzień jest najdłuższy w roku. W Warszawie, na przykład, dzień ten trwa około 16 godzin i 45 minut!
W przeciwieństwie do meteorologicznego lata (które zaczyna się 1 czerwca), astronomiczne lato wyznaczane jest przez ruchy ciał niebieskich. To ważne m.in. dla rolników, miłośników astronomii i osób planujących sezonowe aktywności.
W okresie letnim – szczególnie w czerwcu i lipcu – warto zadzierać głowę po zmroku, by dostrzec wyjątkowe zjawisko: obłoki srebrzyste (NLC, Noctilucent Clouds). Są to najwyżej położone chmury w atmosferze – tworzą się na wysokości około 80 km, w mezosferze.
Obłoki srebrzyste pojawiają się najczęściej tuż po zachodzie Słońca lub tuż przed jego wschodem, gdy dolna atmosfera jest już ciemna, ale promienie słoneczne wciąż oświetlają wyższe warstwy nieba. Wyglądają jak delikatne, połyskujące wstęgi lub smugi, często przypominające fale. Najlepiej widoczne są na północnym niebie, między godziną 22:00 a 2:00.
Rozpoczęcie astronomicznego lata to także symboliczny początek wakacyjnej beztroski – czas urlopów, długich wieczorów i nocnych obserwacji nieba. Choć najdłuższy dzień już za nami, to wciąż wiele ciepłych, jasnych dni przed nami.
Warto pamiętać, że im dalej od przesilenia, tym dni stają się stopniowo krótsze. Jednak astronomiczne lato potrwa aż do równonocy jesiennej, czyli do około 22–23 września.
Napisz komentarz
Komentarze