Tadeusz Rekwirowicz, bo o nim mowa, urodził się w lipcu 1895 r. w Warszawie, jako drugie z trójki dzieci Marianny z Krasuskich i Leopolda Rekwirowiczów. Miał dwie siostry: Eleonorę Zofię i Elżbietę Annę. W 1902 r. jego ojciec otrzymał posadę w warsztatach mechanicznych Towarzystwa Akcyjnego Wielkich Pieców i Zakładów Ostrowieckich, w związku z czym cała rodzina przeniosła się do Klimkiewiczowa.
T. Rekwirowicz kształcił się kolejno: w prywatnej szkole w Wąchocku, elitarnych warszawskich gimnazjach prywatnych Wojciecha Górskiego i Mariana Rychłowskiego, a od 1914 r. w prestiżowej szkole Wawelberga i Rotwanda w Warszawie na Wydziale Budownictwa.
Po zakończeniu edukacji praktykował na budowach, m.in. w Puławach. Potem odbył służbę wojskową.
W 1921 r. powrócił do Klimkiewiczowa i podjął pracę w Zakładach Ostrowieckich (ZO). W ostrowieckiej hucie pracował przez 40 lat, aż do przejścia na emeryturę w 1961 r. Był pracownikiem słynnego Biura Technicznego i Wydziału Budowlanego.
Realizował się jako architekt. Wg jego koncepcji i zamysłu w Ostrowcu i okolicach wzniesiono wiele budowli, które możemy podziwiać do dziś. Wykonał m.in. plany osiedla Młodych Hutników na Henrykowie. Zaprojektował ostrowiecki kościół pw. Najświętszego Serca Jezusowego (NSJ), stojącą przy nim dzwonnicę i plebanię oraz bodzechowski kościół pw. św. Zofii i św. Stanisława Kostki. Sporządził plany Laboratorium Metaloznawczego ZO. W latach 30. zaprojektował budynek dla KSZO z salą teatralną (po wojnie rozbudowany). Zmodernizował przedwojenny projekt ostrowieckiego Domu Robotniczego (ob. kino Etiuda) autorstwa Jerzego Wajdlinga, ukończonego w 1953 r. (z uwagi na brak wymaganych uprawnień projekt podpisał Józef Reński). Wspólnie z Józefem Reńskim i Maciejem Turno sporządził plany ob. budynku Zespołu Szkół nr 3 w Ostrowcu Św. Był projektantem żłobka hutniczego i poradni dla kobiet przy ul. Kościuszki.
Zaprojektował żelazne bramy-kraty do kościoła św. Michała w Ostrowcu i klasztoru w Świętej Katarzynie, wykonane przez ZO, a także elementy wyposażenia i dekoracji wnętrz kościołów: NSJ w Ostrowcu czy św. Mikołaja w Szewnie.
Jako osoba, która przeszła przez traumę okresu okupacji niemieckiej wykonał projekty pomników wzniesionych w miejscach straceń z czasów II wojny światowej przy ulicach: Okólnej, Kolejowej i Sandomierskiej. Sporządził także projekt granitowej płyty pamiątkowej poświęconej sportowcom i działaczom KSZO, którzy polegli w czasie II wojny światowej.
Projektował nie tylko budynki i pomniki, ale też meble m.in. orzechowy kredens i lekkie biureczko w stylu lat dwudziestych; w 2017 r. trafiły one do ostrowieckiego muzeum jako dar jego wnuków.
T. Rekwirowicz był wielkim miłośnikiem i kolekcjonerem dzieł sztuki. Zbierał grafikę, ekslibrisy, medale, starą porcelanę, obrazy (często kupował je, by wspomóc twórców), sztukę ludową (m.in. ceramikę rodziny Bąblów z Denkowa – mistrzów garncarstwa). Efektem tych jego zainteresowań była pokaźna kolekcja dzieł sztuki. Jej część znajduje się obecnie w zbiorach ostrowieckiego muzeum.
Kochał książki. Czytał je i kolekcjonował. Zgromadził pokaźny zbiór książek z dziedziny architektury, malarstwa, grafiki, pamiętnikarstwa i wydań bibliofilskich.
Ciąg dalszy jutro.
Napisz komentarz
Komentarze